Resim olsun, yazı olsun, kendi çalışmaları hakkında başkalarıyla konuşurken, içine gizlediği övünç tonundan kaçınılamaz. Bu noktada önemli olan, bu övüncün kibirden mi yoksa gerçek bir öz güven duygusundan mı kaynaklandığını ayırt etmektir.

Kibirli kişiler, başarılarını sergileme niyetlerini açıkça gösterir ve bu da konuşma akışında açıkça ortaya çıkar. Öte yandan, öz güven sahibi insanların övüncü, başarılarına yönelik içten bir gurur ve şükrandan doğar.

Bu fark dinleyenlere de açıkça iletilir. Kibir, esas olarak dışsal onay ve başkalarının bakış açısını önemseyen bir şeydir, oysa öz güven, içsel tatmin ve öz gerçekleşmeye daha büyük değer verir.

Sonuç olarak, başarılarını paylaşırken kibir ve öz güven arasındaki ince çizgi, kişinin hangi değere daha fazla önem verdiğine bağlıdır. Başarılarını gerçekten seviyor ve süreçte öğrendikleri dersleri ve deneyimleri önemsiyorlarsa, bu gerçek bir öz güvendir ve başkalarına da olumlu etki edecektir.

▶ Hiç tanımadığımız birinin kalbine duyulan umut, bizi mutsuz eder. Aksine, başkaları ne derse desin, umursamamalıyız. Bunun altında açgözlülük ve saplantı yatmaktadır.

▶ Kibir, gerçek halinden daha iyi görünmek için başkalarından alkış almak için bir özlem ise, öz güven, sahip olduğu avantajlara yönelik kesin bir güvendir. Kibir, başkalarının kalbine duyulan bir umut ise, öz güven, kişinin kalbinde kendine yönelik doğrudan yüksek bir değerlendirmedir. Herkes kendine özgü avantajlarına ve değerlerine güveniyorsa, herkes öz güven sahibi olabilir.

▶ Kişinin kendi değerini olumlayan sarsılmaz bir öz güveni, mutluluğun koşulları arasında en önemli olanıdır.

-Kang Yong-su, Kırk Yaşında Okunan Schopenhauer