İyi bir kalbin ne zaman zayıf bir kalbe dönüştüğünü merak ediyorum.

İyi kalpli Külkedisi ve Sindirella'nın sonsuza dek mutlu yaşadıkları bir masal mıydı? Yaşadıkça, masalların aksine gerçekliğin, iyi insanların zarar gördüğünü fark ediyorum. İyi kalpliliğim yüzünden kaybettiğim şeyleri not defterime yazmaya başladım.

Bir süre karalama yaptım ve bir boşluk hissiyle dolup taştım. Tüm bu süre boyunca önemsediğim şeyin iyi bir kalp değil, zayıf bir kalp olduğunun farkına vardım. Maddi ve zaman kaybına uğrasam da karşı tarafı anlamaya ve saygı duymaya çalıştım, ancak karşı taraf sadece ağzıyla "teşekkür ederim" dedi. İnsanların gerçek niyetleri sözlerden değil, eylemlerden anlaşılır.

O zamanlar karşı tarafın bencil davranışlarına itiraz etmemiştim çünkü hem onunla olan ilişkimizi hem de bizi çevreleyen diğer ilişkileri düşünmüştüm. Şimdi geriye dönüp baktığımda, neden başkalarıyla barışı korumak için kendimi feda etmem gerektiğini düşünüyorum.

Süpermen de değil, Batman da değil, başkaları için bir kahraman olarak yaşamam gerekiyor mu?

Üstelik iyi yaşayınca kimsenin haberi olmuyor. Elbette iyi davranışlarımın takdir edilmesini umarak yapmıyorum ama haddini aşan bir insanla karşılaştığımda, ona karşı kutsal bir kişi gibi davranmak kolay değil.

Kolayca düşündüğümüz barış, birinin fedakarlığı nedeniyle sağlanıyor. Bölünmüş bir ülke olan Güney Kore'nin güvenliğinin, ülke için feda olan insanlar sayesinde sağlandığı bir gerçek. İnsanlar arasındaki barış da, bazen birinin fedakarlık gerektirmesi gerektiğini gösteriyor. Ben iyi bir ilişki sürdürmek için bu fedakarlığı göze almaya değer buluyordum, ancak farklı insanlarla tanıştıkça bu düşünceye yavaş yavaş şüphe duymaya başladım. Bu acı verici.

Sevgililerimizle sonsuza dek mutlu yaşamak istiyorduk. Her şeyi düşününce, maddi ve zaman kaybına uğradık. Sonuç olarak, sevdiklerimizi korumamıza bile engel oluyor. Evet, üzücü ama zayıf bir kalp, görmemiz gerekmeyen kayıplara yol açıyor ve bu kayıplar sevdiklerimizi bile etkiliyor.

Kötü kalpli olmak gerektiğini söylemiyorum. Sevdiklerimizi korumak için iyi olmadan önce güçlü olmamız gerekiyor. Yalnızca böylece gerçekten sonsuza dek mutlu yaşayabiliriz.

Gerçekte, iyi kalpli olmakla masallarda olduğu gibi güzel şeyler yaşanmaz. Sevdiklerimizi güçlü bir kalp ile korumalıyız, öylece masallardan daha mutlu yaşayabiliriz. İyi kalbin ne zaman zayıf bir kalbe dönüştüğünü herkesin kendine göre bir tanımı vardır ancak ben ve çevremdeki insanların sonsuza dek mutlu yaşaması için, iyi kalpliliğimiz nedeniyle kayıplar yaşamamalıyız.

Ben de güçlü olmak istiyorum sanırım.Bu zayıf kalbi köpeklerin yesin. Gerçekten de sürekli olarak endişeleniyorum. Geride kalanlar, dışlanmışlar, yüzleri asık olanlar, hasta olanlar, bu yazıyı okuyup anlamayanlar, belki de durumları kötü ve benden incinenler bile. Sürekli olarak her şeyi düşünüyorum. Bunun iyi bir kalp olduğunu düşünüyordum ama değil. Zayıf bir kalp. Sevdiklerimizi korumak için iyi olmadan önce güçlü olmalıydık.

- 윤소정, 컨티뉴어스