Kaygıdan Gelen Titreme Bazen Heyecana Benzer

Bir süredir Brunch, Naver Blog ve Durumis'i (두루미스) bir süreliğine bıraktım. Bunun yerine, Hangul dosyasını açtım veya sadece kendi gizli alanımda yazılar karaladım. Bu arada, Instagram'daki okuma kayıtlarım devam etti, ancak herkese açık yazı yazma eylemi biraz ara vermeye ihtiyaç duyuyordu. Çeşitli duygular birbirine karışmış ve karmaşık düşünceler sürekli akıp gitmişti, bu yüzden kendimi yalnızlığa mahkum etmem gerekiyordu sanırım. Böylece Eylül, sıcağın biraz azaldığı bir mevsime ulaştı.

Bu sabah yürüyüş yaparken aklıma birçok şey geldi. Büyüme spiral şeklinde oluyormuş, ancak bazen bu büyümenin yavaşlığı insanı bunaltıyor. Kendime uygun, rahat bir şekilde büyüdüğüm hissine kapıldığım anlar da oluyor, ancak yine de içimde bir tedirginlik kalıyor. Özellikle yeni bir başlangıca yaklaşırken her zaman hissettiğim o titreme, bana tanıdık bir duygu.

Eylül ayının ilk gününde kendime bir soru sordum: "Şimdi neye başlayacağım?" Bu mevsimi yeni bir bakış açısıyla karşılamak için iç dünyama baktım. Geçmiş deneyim ve öğrenmelerim beni nasıl geliştirdi ve ilerideki ben için hangi sözleri verebilirim diye düşündüm.

Artık kendimi hapsetmeyi bırakmaya karar verdim. Duygularımı ve düşüncelerimi dürüstçe kabul edeceğim ve bu duyguların içinde yeni olasılıkları arayacağım. Tedirginliğin verdiği titreme bazen heyecanla aynıdır. Tedirginlik ne kadar büyük olursa, içinde gizli fırsatları da o kadar iyi görebileceğime inanıyorum. Kendi hızımda, kendime uygun bir şekilde büyüme yolunu bulacağım.

Eylül, yeni başlangıçların simgesidir. Bu mevsimin verdiği ferahlıkla birlikte, kararlarımı yenileyerek adım adım ilerlemek istiyorum. Duygularımın akışını izleyerek, bu süreçte kendimi yeniden keşfetme fırsatı bulacağım. Bu şekilde başlayan Eylül'ün bana nasıl bir değişim getireceğini merakla bekliyor ve bugün de hikayemi yazmaya devam ediyorum.