การเขียนที่สรรเสริญตนเอง

ฉันใช้เวลาอยู่คนเดียวสักพักและเขียนบันทึกโดยเปิดเผยตัวเองอย่างเต็มที่ ผ่านการเขียน ฉันได้เห็นตัวเองในช่องว่างของตัวอักษร บางครั้งก็รู้สึกแย่ บางครั้งก็เข้มแข็ง การได้เห็นตัวเองในหลายๆ ด้านทำให้ฉันรู้ว่าอยากใช้ชีวิตแบบไหน และคิดอะไรอยู่บ้าง กระบวนการนี้ทำให้ฉันรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่สุดท้ายแล้วมันก็กลายเป็นกระบวนการที่ทำให้ฉันรักตัวเองมากขึ้น

เวลาที่ฉันเขียนทุกวันเป็นช่วงเวลาแห่งการไตร่ตรองอันล้ำค่าสำหรับฉัน บางวันฉันใช้เวลาสองสามชั่วโมงในการเขียนบทความหนึ่งบท เพราะฉันกำลังทำการดึงเอาบาดแผลในอดีตขึ้นสู่ผิวน้ำไปพร้อมๆ กัน บาดแผลเหล่านั้นไม่ง่ายที่จะลืมเลือน และฉันก็กลัวที่จะเผชิญหน้ากับมัน แต่การเขียนก็เป็นเครื่องมืออันล้ำค่าที่ช่วยให้ฉันเข้าใจและแสดงออกเสมอ ในบางครั้งท่ามกลางความรู้สึกที่ปั่นป่วน ฉันได้เรียนรู้ที่จะเข้าใจและยอมรับตัวเอง

บันทึกการปลดปล่อยของฉันค่อยๆ สร้างขึ้นผ่านการเขียนทุกวัน ฉันค่อยๆ นำความเจ็บปวดในอดีตออกมาวาง และมองดูมันอย่างช้าๆ จนกระทั่งฉันสามารถหลุดพ้นจากมันได้ การเขียนไม่ใช่แค่การแสดงออก แต่เป็นเครื่องมือในการเยียวยาของฉัน และในกระบวนการนั้น ฉันได้เข้าใจตัวเองลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน การเขียนก็เป็นเครื่องมืออันล้ำค่าที่ช่วยให้ฉันเข้าใจและแสดงออกเสมอ ในบันทึกประจำวัน ฉันได้ค้นพบตัวเอง และกระบวนการนั้นช่วยเยียวยาและพัฒนาฉัน ฉันอยากจะเขียนบันทึกการปลดปล่อยของฉันต่อไปเรื่อยๆ ภายในนั้น ฉันอยากจะค้นพบตัวเองที่แท้จริง เรียนรู้ที่จะรักตัวเอง และแบ่งปันความรักนั้นกับผู้อื่น