ฉันได้ใช้ช่วงเวลาของการแยกตัวเองเพื่อเขียนสิ่งที่ฉันรู้สึกและแสดงออกอย่างเปิดเผย ในขณะที่เขียนฉันพบว่าตัวเองในช่องว่างนั้น บางครั้งฉันก็รู้สึกแย่ บางครั้งฉันก็เข้มแข็ง การได้เห็นตัวเองในรูปแบบที่หลากหลายทำให้ฉันรู้ว่าฉันต้องการใช้ชีวิตแบบไหน และฉันคิดอะไรอยู่ กระบวนการนี้อาจทำให้ฉันรู้สึกอับอายเล็กน้อย แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นกระบวนการที่ทำให้ฉันรักตัวเองมากขึ้น

เวลาที่ฉันใช้ในการเขียนทุกวันเป็นช่วงเวลาอันล้ำค่าสำหรับการไตร่ตรอง บางครั้งฉันใช้เวลาสองสามชั่วโมงในการเขียนบทความหนึ่ง เพราะเป็นการเปิดเผยแผลในอดีตออกมา บาดแผลเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ลืมเลือนได้ง่าย และฉันกลัวที่จะเผชิญหน้ากับมัน แต่การเขียนเป็นเครื่องมืออันล้ำค่าที่ช่วยให้ฉันเข้าใจตัวเองและแสดงออก ในช่วงเวลาที่ต้องเผชิญกับความรู้สึกที่ปั่นป่วน ฉันเรียนรู้ที่จะเข้าใจและยอมรับตัวเอง

บันทึกการปลดปล่อยของฉัน เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ จากการเขียนทุกวัน ฉันค่อยๆ นำความเจ็บปวดในอดีตออกมา มองไปที่แผล และเริ่มก้าวผ่านมันไป การเขียนไม่ใช่แค่การแสดงออก แต่เป็นเครื่องมือในการเยียวยาของฉัน และในกระบวนการนั้นฉันได้เข้าใจตัวเองลึกซึ้งมากขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน การเขียนเป็นเครื่องมืออันล้ำค่าที่ช่วยให้ฉันเข้าใจตัวเองและแสดงออก ในบันทึกประจำวันของฉัน ฉันได้ค้นพบตัวเอง และกระบวนการนี้เยียวยาและช่วยให้ฉันเติบโต ฉันต้องการเขียนบันทึกการปลดปล่อยของฉันต่อไปเรื่อยๆ เพื่อค้นพบตัวเองที่แท้จริงในนั้น เรียนรู้ที่จะรักตัวเอง และแบ่งปันความรักนั้นกับผู้อื่น