การเขียนไม่ใช่การจำคุก

"นี่มันการเขียนหรือการจำคุกกันแน่?"

ระหว่างที่เขียนอยู่ คุณเคยคิดบ้างไหมว่า 'ถ้าเขียนแบบนี้ A คงจะเข้าใจผิดแน่ๆ' หรือ 'ถ้า B อ่านงานเขียนของฉันแล้วไม่ชอบล่ะ' หรือความกังวลอื่นๆ

กระบวนการสร้างสรรค์เต็มไปด้วย 'ถ้าเกิด' มากมาย ใจของผู้สร้างสรรค์ที่ต้องการเผยแพร่เรื่องราวอันล้ำค่าด้วยน้ำเสียงของตนเองนั้น บางครั้งก็ลังเลต่อสายตาและการประเมินจากภายนอก

แต่เพื่อให้ผลงานที่แท้จริงถือกำเนิดขึ้น เราต้องหลุดพ้นจากความคิดและสถานการณ์ที่เหมือนกับการจำคุก

ถ้าอยากได้ทั้งชื่อเสียงและโชคลาภจากการเขียน ก็ต้องคิดถึงผู้อ่านเป็นธรรมดา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรับมือกับคำตำหนิที่โผล่มาอย่างไม่ทันตั้งตัวและคำวิจารณ์ที่ขัดขวางการเขียนได้ทั้งหมด นอกจากนี้ การสร้างสรรค์เป็นการกระทำที่แสวงหาอิสรภาพ และมีคุณค่าในตัวเอง ดังนั้นเราจึงควรปกป้องเสรีภาพในการสร้างสรรค์เสมอ

การที่คนอื่นจะแสดงความคิดเห็นเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าลองคิดดูแล้ว ไม่รู้สึกถึงความสบายใจจากภายในหรือความรู้สึกขอบคุณต่ออีกฝ่ายเลยล่ะก็? ควรคิดทบทวนอีกครั้ง

• แม้แต่การวิจารณ์ที่แหลมคม หากมีความถูกต้อง ก็จะให้ความรู้สึกสบายใจกับผู้สร้างสรรค์ผลงาน - จูเลีย คาเมรอน
  
  
  
  
  
• การวิจารณ์ที่ไม่เป็นประโยชน์จะทำให้รู้สึกเจ็บปวด การวิจารณ์นั้นจะกระตุ้นความอับอาย มีความคลุมเครือ เป็นการโจมตีตัวบุคคล ไม่ถูกต้อง และตาบอด การวิจารณ์ที่ไม่รับผิดชอบเช่นนั้นไม่สมควรนำมาพิจารณา - จูเลีย คาเมรอน

จูเลีย คาเมรอน ผู้เขียนหนังสือ <The Artist's Way> ที่ได้รับความรักอย่างมาก ก็กล่าวว่าการวิจารณ์ที่ไม่รับผิดชอบนั้นไม่สมควรนำมาพิจารณา

ลองนึกย้อนกลับไปดูสิ คำพูดที่พุ่งออกมาอย่างไม่เกรงใจจากคนที่ไม่มีสิทธิ์ประเมินงานเขียนของเรานั้น มีคุณค่าอะไรบ้าง? คงไม่ได้พูดด้วยความปรารถนาดีที่อยากให้เราประสบความสำเร็จ และก็คงไม่เคยพิจารณาถึงเนื้อหาและคุณค่าที่บรรจุอยู่ในงานเขียนเลยด้วยซ้ำ (ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนที่เติมเต็มความภาคภูมิใจในตัวเองด้วยการดูถูกคนอื่นอยู่ด้วย)

คุณรู้หรือไม่ว่าคำพูดเพียงคำเดียวสามารถปลุกจิตวิญญาณได้? บางครั้งคำพูดก็มีค่ามากกว่าอัญมณีเสียอีก พลังของคำพูดนั้นสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด

ถ้ามีใครสักคนรอบตัวที่พูดตัดสินงานเขียนของคุณอย่างไม่เกรงใจล่ะก็? สำหรับผู้เขียนนั้น คำพูดที่ไร้เหตุผลของใครบางคนอาจก่อให้เกิดความรู้สึกกดดันราวกับถูกจับตามอง และคำวิจารณ์ที่บังคับให้ทำตามอาจทำให้รู้สึกไม่พอใจ ดังนั้น เราจึงมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธคำพูดที่ดูเหมือนจะจงใจขัดขวางการสร้างสรรค์ผลงานของเราอย่างสุภาพ

อย่าลืมว่าคำพูดเพียงคำเดียวสามารถทำให้เกิดบาดแผลรุนแรง หรือปลอบโยนได้อย่างมากมาย เส้นทางการสร้างสรรค์ของเราต้องการกำลังใจและความเข้าใจมากกว่าสิ่งอื่นใด ควรอยู่ท่ามกลางผู้คนที่สามารถเติมพลังบวกให้กับเรา และตั้งใจฟังคำพูดที่อบอุ่นจากพวกเขา แล้วก้าวเดินบนเส้นทางการสร้างสรรค์ต่อไป

• นักวิจารณ์ที่ไร้ประสบการณ์และโหดร้าย แทนที่จะทะนุถนอมผลงานให้สมบูรณ์แบบ อาจฆ่ามันเสียก็ได้ - จูเลีย คาเมรอน
  
  
  
  

อย่าปล่อยให้ผลงานที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจและความคิดสร้างสรรค์ของตัวเองต้องตายไป ผู้สร้างสรรค์มีสิทธิ์ปกป้องตัวเอง ไม่ใช่ว่าจะบอกให้ละเลยการวิจารณ์และความคิดเห็นทั้งหมด แต่หมายถึงการค้นหาและเลือกใช้การวิจารณ์ที่ถูกต้อง เราต้องพัฒนาความสามารถในการแยกแยะว่าเมื่อไหร่ที่เราต้องการการวิจารณ์ และการวิจารณ์ของใครเหมาะสม

ถึงแม้ว่าจะเขียนงานออกมาได้แย่จริงๆ ก็ไม่เป็นไร เพราะนั่นจะเป็นก้าวสำคัญที่จำเป็นสำหรับงานเขียนชิ้นต่อไป การสร้างสรรค์ผลงานไม่สามารถสมบูรณ์แบบได้ตั้งแต่แรกเริ่ม คนที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบก็คือคนที่พยายามมาแล้วนับร้อยนับพันครั้ง การสร้างสรรค์ผลงานทีละชิ้นๆ ไม่ว่าจะแย่แค่ไหนก็ตาม ความพยายามนั้นสำคัญกว่า