เขียนไปเถอะ ไม่ว่าจะได้ดีหรือไม่ก็ตาม แค่นี้ก็เป็นนักเขียนแล้ว

เคยได้ยินใครบางคนพูดว่าอย่าเขียนงานด้วยความคิดเชิงลบเลย เช่น อย่าคิดว่า 'ฉันต้องล้มเหลวแน่' หรือ 'ฉันอยากหนีจากความจริง' อะไรทำนองนี้

แต่การเขียนนั้นไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก บางคนหยิบปากกาขึ้นมาเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย บางคนหยิบขึ้นมาเพื่อหลบหนีจากความจริง แรงจูงใจแบบไหนถูกต้องนั้น มีเพียงคนที่เขียนเท่านั้นที่รู้ สิ่งสำคัญคือไม่ว่าจะเป็นความคิดเชิงบวกหรือลบ ขอแค่เริ่มเขียนก็พอ

ในหนังสือ <보편의 단어> ของ อี กี จู เขาได้เล่าถึงวันที่เขาเปิดโน้ตบุ๊กและตัดสินใจหนีออกจากบริษัท การเขียนของเขาเกิดขึ้นจากความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะหนีออกจากบริษัท เช่นเดียวกับบางครั้งที่ใจของเราต้องการหลุดพ้นจากบางสิ่งบางอย่าง และนั่นอาจนำพาเราไปสู่เส้นทางใหม่

การเขียนเป็นเครื่องมือในการจัดระเบียบความคิดและแสดงออกถึงตัวตน ไม่ว่าจะมีความคิดแบบไหน การนำเสนอความคิดนั้นออกมาสู่โลกผ่านการเขียนก็มีความสำคัญ การเขียนมีพลังที่จะเปลี่ยนความคิดเชิงลบให้กลายเป็นการกระทำเชิงบวก ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม การเขียนในวันนี้ นั่นอาจเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เราได้รับจากการเขียนก็เป็นได้

▶ ทุกวันนี้เมื่อฉันเปิดโน้ตบุ๊กและวางมือบนแป้นพิมพ์สีดำเพื่อเขียนบทความ ความทรงจำในวันแรกที่ฉันตัดสินใจหนีออกจากบริษัทก็กลับมาเยือนฉันอีกครั้ง

เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันคิดว่าในเวลานั้นฉันสามารถตัดสินใจเช่นนั้นได้ ไม่ใช่เพราะฉันมีความมุ่งมั่นที่จะเป็นนักเขียน แต่เป็นเพราะความปรารถนาที่จะหนีออกจากบริษัทนั้นรุนแรงมาก เรียกได้ว่า ฉันก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ไม่คุ้นเคย ไม่ใช่เพราะความตั้งใจที่จะก้าวไปข้างหน้า แต่เป็นเพราะความต้องการที่จะหลุดพ้นจากบางสิ่งบางอย่าง

-อี กี จู, 보편의 단어