อย่าโต้เถียงกับคนโง่เพื่อการเขียน

ชอบแบบนั้นเหรอคะ?
นั่นมันฝันยังไงกันล่ะคะ?

ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ถ้าคิดให้ดีแล้ว มันก็มีคำพูดที่ดูไม่สุภาพอยู่เหมือนกันนะ

คำถามว่าชอบแบบนั้นหรือเปล่า อาจจะเป็นแค่ความอยากรู้ก็ได้ แต่บางทีมันก็อาจจะเป็นการดูถูกซ่อนเร้นก็ได้นะ ฝ่ายหลังนี่มันแฝงนัยว่าไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมถึงชอบแบบนั้น นี่มันแปลกจริง ๆ นะ เนื่องจากเราไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คนอื่นเข้าใจในสิ่งที่เราชอบ ดังนั้น ถ้าเจอคนแบบนี้ ก็แค่ตอบว่า 'ค่ะ' แล้วจบไปเลย

แล้วคำถามว่านั่นมันฝันยังไงกันล่ะเนี่ย มันหมายความว่าไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมถึงเป็นฝัน ก็เลยอยากให้มาอธิบายนั่นแหละ แต่คำถามนี้ก็ไม่จำเป็นต้องตอบหรอกนะ ไม่จำเป็นต้องมีหน้าที่หรือเหตุผลที่จะต้องตอบ เพราะไม่ว่าจะตอบยังไงก็ตาม คนพวกนี้ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี และสุดท้ายก็คงจะพูดแต่สิ่งที่ตัวเองอยากพูดอยู่ดีแหละ

บางครั้งเราก็เจอพวกที่ชอบมาบอกโน่นบอกนี่เกี่ยวกับแนวทางหรือประเภทของงานเขียนของคนอื่นอยู่บ่อย ๆ สำหรับบางคน นวนิยายอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับบางคน บทความอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด และสำหรับบางคน เว็บโนเวลหรือบทละครโทรทัศน์อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้ ทุกคนย่อมมีรสนิยมของตัวเอง

การที่แต่ละคนมีแนวทางการอ่านและการเขียนที่แตกต่างกันนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าเป็นคนที่รักการเขียนจริง ๆ แทนที่จะไปสนใจประเภทของงานเขียน ก็จะมุ่งความสนใจไปที่งานเขียนที่ตัวเองกำลังเขียนอยู่ ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจจะต้องการคำติชม แต่ถ้าเจอพวกที่ชอบยัดเยียดความคิดเห็นของตัวเองแบบไม่จำเป็น ก็แค่ตอบว่า 'ใช่ค่ะ ถูกต้องเลย' แล้วผ่านไปเลยก็แล้วกัน มันจะสบายใจกว่า

การที่ต้องเครียดกับคนพวกที่ชอบจับผิดเวลาที่ไม่ตรงกับมาตรฐานของตัวเอง มันเป็นการสูญเสียพลังงานทางอารมณ์มากเกินไป แทนที่จะไปเสียเวลาพยายามโน้มน้าวคนอื่น ก็เอาเวลาไปเขียนหนังสือดีกว่าไหมล่ะ ก็มีคำพูดที่ว่า 'อย่าไปสนใจ' (병먹금) ไงล่ะ

▶ ความสุขคือความพึงพอใจที่ได้มาจากการที่เราได้พยายามทำในสิ่งที่เหมาะสมกับบุคลิกและพรสวรรค์ของตนเอง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ เราจำเป็นต้องรู้จักสิ่งที่เราต้องการจะบรรลุผลสำเร็จในหมู่สิ่งเหล่านั้น สิ่งใดที่เหมาะสมกับเรา สิ่งใดที่เราทำได้เพียงคนเดียว และสิ่งใดที่ทำให้เรามีความสุข การที่เราค้นหาสิ่งที่เหมาะสมกับนิสัยใจคอของเรา และเลือกสิ่งนั้นอย่างถูกต้อง เป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุดของการแสวงหาความสุข

-คังยงซู, สโชเพนฮาวเออร์ที่อ่านเมื่ออายุ 40

※병먹금 : ห้ามให้อาหารคนบ้า (อย่าไปสนใจ)