ผู้ที่เขียนต่อแม้จะกลัว คือผู้ชนะ

ทุกคนต่างก็เคยเผชิญหน้ากับกำแพงแห่งความไม่แน่นอนเมื่อเขียนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง และบางครั้งก็เกิดความสงสัยในตัวเอง

'ผลงานชิ้นนี้จะได้รับแสงสว่างหรือไม่ หรือจะจางหายไปโดยที่ไม่มีใครเห็นเลยล่ะ?'

อนาคตของมนุษย์นั้นมักจะไม่แน่นอน ไม่ว่าจะพยายามคาดการณ์อย่างไร ผลลัพธ์ก็ไม่มีคำตอบที่สมบูรณ์แบบ ดังนั้นเราจึงไม่ควรหยุดการเขียนเพราะความไม่แน่นอน

การรู้สึกกลัวนั้นไม่ใช่เรื่องผิดปกติ เพียงแค่จดจำไว้ว่า เมื่อเขียนไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความกลัวนั้น ความกลัวจะค่อยๆ จางหายไปจนกระทั่งลืมไปเลยว่าเคยกลัวมาก่อน

ผลลัพธ์ว่าผลงานของฉันจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวเป็นเรื่องของโชคชะตา ดังนั้นแทนที่จะยึดติดกับสิ่งที่ฉันควบคุมไม่ได้ ฉันควรจะมุ่งเน้นไปที่การเขียนในปัจจุบันเสียก่อน ความกลัวต่ออนาคต ความไม่แน่นอนนั้นไม่อาจหยุดยั้งผู้ที่ยังคงเขียนได้ ในที่สุดแล้วผู้ที่เขียนก็จะประสบความสำเร็จ

▶ แม้จะกลัว แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ ความกลัวก็จะค่อยๆ ลดลง แสงสว่างและความมืดอยู่ร่วมกัน แล้วแสงสว่างก็ค่อยๆ แผ่ขยายออกไป

-คิมชางอ๊ก (Kim Chang-ok), สิ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ (Na-reul salge haneun geotdeul), ซูโอซอแจ (Suo Seojae)