เหมือนว่าท้องฟ้าจะรั่วซึมหรือเปล่าที่นี่ฝนตกไม่หยุดมาหลายวันแล้ว ฉันนั่งบนบันไดต่ำฟังเสียงฝนและเปิดจดหมายของคุณ

หมึกที่ซึมเข้าไปในทุกซอกทุกมุมของกระดาษจดหมายเหมือนกับกลีบดอกไม้ที่เปียกฝนและเลอะเทอะ คำพูดที่ไหลออกมาจากส่วนลึกของใจคุณ ได้มาถึงฉันผ่านแผ่นกระดาษเพียงแผ่นเดียว

ราวกับเสียงฝนที่กำลังลดลงทำให้ทั้งโลกจดจ่ออยู่กับเรื่องราวของคุณ

'ทำไมชีวิตของเราถึงมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น? ทำไมเราต้องเจอคนไม่ดีและต้องทนทุกข์?' ฉันก็จมอยู่กับความคิดแบบนี้มานานแล้ว

คุณบอกว่าฉันเป็นคนที่เปล่งประกายมากเกินไป แต่ฉันก็มีบางครั้งที่แสงของฉันสลัวกว่าเทียน ฉันจะไม่บอกใครหรอก แต่นี่เป็นความลับ ฉันก็เคยทนทุกข์ทรมานกับความรู้สึกด้อยค่าว่า 'ฉันเป็นคนไม่ดีหรือเปล่านะ ถึงได้เจอแต่เรื่องร้ายๆ'

แต่ทุกคนก็ต้องมีช่วงเวลาที่อ่อนแอและสงสัยตัวเอง บางครั้งความมืดก็เป็นของขวัญที่นำมาซึ่งการเติบโต

"ถ้าฉันเป็นคนดีฉันก็จะได้เจอคนดี แต่ฉันรู้สึกว่าความทุกข์ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน"

คุณพูดแบบนี้ แต่คิดดีๆ มันไม่แปลกหรือ? คนที่ทำให้เจ็บคือฝ่ายตรงข้าม ไม่ใช่คุณ คุณทำดีที่สุดแล้ว คุณทำตัวดี คุณเคารพ ทุกคน

เราจะโทษตัวเองที่อีกฝ่ายไม่สุภาพได้อย่างไร?

ฉันคิดว่าไม่ เราควบคุมได้แค่ตัวเองเท่านั้น พฤติกรรมและทัศนคติของอีกฝ่ายขึ้นอยู่กับบุคลิกภาพของพวกเขา

และชีวิตสั้นเกินกว่าที่จะรู้สึกผิดหรือด้อยค่าเพราะคนที่ไม่รู้จักมารยาท พยายามอย่าเจ็บปวดเพราะคนไม่ดีนะ

คุณบอกว่าคุณได้รับแต่ความเจ็บปวด จนชีวิตของคุณไม่มีความสุขและไม่มีการเติบโต ลองคิดดูดีๆ หลังจากเรื่องนี้คุณอาจจะมี ขอบเขตที่ชัดเจนขึ้น

สึซึกิ ยูสึเกะ ผู้เขียนหนังสือ 《ชีวิตนี้ยังพอมีเวลาอยู่》 กล่าวว่า "ยิ่งเรามีความรู้สึกไวต่อการรุกรานจากผู้อื่นมากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่ง รู้ว่าเราไม่ชอบอะไร เราไม่ต้องการอะไร เราต้องการอะไรจริงๆ และเราต้องการอะไร"

มองย้อนกลับไปฉันก็เคยเป็นแบบนั้น ฉันเคยบอกว่าฉันไม่ชอบคนที่ไม่รู้จักกตัญญู แต่ฉันก็เคยเจอคนที่หน้าด้านไม่รู้จักกตัญญูกับ คนอื่นๆ ฉันก็รู้ทันทีว่า 'ฉันไม่เข้ากันกับคนที่ไม่มีมารยาทพื้นฐาน' และฉันก็ไม่ค่อยติดต่อกับคนพวกนั้น

คุณก็รู้ว่าคนที่พูดแบบนี้กับคนอื่น มักจะเป็นคนที่ไม่รู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริงต่ออีกฝ่าย ไม่ต่างจากนักต้มตุ๋นที่พูดว่า "ถึง แม้ว่าฉันจะไม่ใช่นักต้มตุ๋นก็ตาม"

ฉันได้คิดเรื่องนี้เมื่อฉันอ่านจดหมายของคุณจบแล้ว

บางทีความเจ็บปวดและความยากลำบากที่คุณได้รับจากคนอื่นอาจเหมือนกับการถูกฝนตกหนักเพียงชั่วคราว เพื่อให้คุณได้พบกับคนที่ดี กว่าเดิม โดยทั่วไปแล้ว รุ้งจะปรากฏขึ้นหลังจากที่ฝนตกหนักหยุด

เราอาจจะเปลี่ยนแปลงคนอื่นไม่ได้ แต่เรามีสิทธิ์เลือกที่จะติดต่อและสื่อสารกับใคร เราเชื่อว่าความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ คุณได้รับนั้นเป็นเพียงฝนตกหนักชั่วคราวเพื่อให้คุณได้พบกับคนที่ดีกว่าเดิม

อย่าลืมว่าชีวิตเรามักจะเจอเรื่องร้ายๆ และเจอคนไม่ดี เป็นสัญญาณว่าจะได้เจอเรื่องดีๆ และได้เจอคนดีๆ ในไม่ช้า รุ้งจะมาหาคุณเร็วๆ นี้

หมายเหตุ

ฉันจะเขียนเรื่องราวอื่นๆ ในจดหมายฉบับต่อไป วันนี้ขอให้คุณมีความสุขเหมือนดวงดาวที่ส่องแสง

สำนวนสุภาษิตที่สืบทอดมาจากหนังสือ 《เหวยหนานจื่อ》 ในสมัยฮั่นตะวันตกของจีน ในส่วนของ 『มนุษย์ฝึกหัด』 แปลตามตัวคือ 'ม้าของคนเฒ่าในแคว้นชายแดน' และแปลว่า "ความสุขและความทุกข์ในชีวิตมนุษย์ มีตัวแปรมากมาย จึงยากที่จะคาดเดาหรือยืนยัน" ง่ายๆ ก็คือ "ไม่มีใครรู้ว่าความสุขและความทุกข์จะออกมาเป็นอย่างไร"

โดยทั่วไปจะเขียนเป็น 'ชีวิตนี้เป็นเหมือนม้าของคนเฒ่าในแคว้นชายแดน' หรือ 'ทุกเรื่องราวในชีวิตเป็นเหมือนม้าของคนเฒ่าในแคว้นชายแดน' หมายถึง ชีวิตมนุษย์เปรียบเสมือนม้าของคนเฒ่าในแคว้นชายแดน
-ที่มา: 나무위키