ในอดีต ฉันไม่เคยเลื่อนอะไรเลย ฉันทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังเลื่อนสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันไม่สามารถกำจัดความรู้สึกนี้ได้ ทำไมกันนะ? ฉันพยายามหาหนังสือเกี่ยวกับการเลื่อนสิ่งต่าง ๆ เพื่อยุติเวลาแห่งการไตร่ตรองของฉันเอง และฉันก็พบกับหนังสือ "บทเรียนด้านอารมณ์ของผู้ใหญ่"

[ประโยชน์ทางจิตใจที่เกิดจากการเลื่อน]

1- ความรู้สึกสบายใจชั่วขณะ
เมื่อมีสิ่งที่ต้องทำ คนเรามักจะรู้สึกกังวล การเลือกเลื่อนสิ่งต่าง ๆ จะช่วยให้คุณรู้สึกสบายใจ เนื่องจากคุณไม่ต้องทำสิ่งนั้นในทันที

2- ความรู้สึกมีประสิทธิภาพ
คุณจะรู้สึกว่า "ฉันทำมันเสร็จภายในเวลาอันสั้น ฉันยอดเยี่ยมมาก!"

3- ความรู้สึกพิเศษ
ความรู้สึกกดดันที่รุนแรงจะทำงานเป็นแรงผลักดันที่เพิ่มความรู้สึกเร่งด่วน มันแข็งแกร่งในการบรรลุเป้าหมายระยะสั้น แต่ค่อนข้างอ่อนแอในการบรรลุเป้าหมายระยะยาว

-จากหนังสือ "บทเรียนด้านอารมณ์ของผู้ใหญ่"

ขณะที่ฉันอ่านกรณีตัวอย่างในหนังสือ ฉันไม่เห็นด้วยกับความรู้สึกมีประสิทธิภาพและความพิเศษ แต่ฉันพยักหน้าไปกับความรู้สึกสบายใจชั่วขณะ สิ่งที่ต้องทำมองไม่เห็น ดังนั้นฉันจึงรู้สึกสบายใจ แต่ในท้ายที่สุด ความสบายใจนั้นเป็นของปลอมและไม่นานก็หายไป

ไม่มีหลุมฝังศพใดที่ปราศจากข้ออ้าง

เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันพบว่าฉันรู้สึกเครียดอย่างมากในช่วงนี้และสิ่งต่าง ๆ ที่ฉันชอบก็ได้รับผลกระทบ อาจไม่มีหลุมฝังศพใดที่ปราศจากข้ออ้าง ดังนั้นทั้งหมดอาจเป็นข้ออ้าง แต่เมื่อความเครียดจากผู้อื่นมากเกินไป ฉันจะไม่สามารถทำสิ่งที่ฉันชอบได้เพื่อคลายความเครียด เหมือนกับว่ามันเป็นการทรมานเกินไปที่จะทำสิ่งที่ฉันชอบในขณะที่ฉันรู้สึกไม่ดี

ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอย่างไร ฉันก็ไม่สามารถหยุดอยู่กับที่และเลื่อนสิ่งต่าง ๆ ได้ต่อไป ฉันต้องการสิ่งต่าง ๆ ดังนั้นฉันต้องหยุดเลื่อนและก้าวไปข้างหน้า การเลื่อนงานของตัวเองจะทำให้ตัวเองเสียเปรียบ ฉันไม่สามารถเลื่อนงานของตัวเองเพราะคนอื่นได้

▶ นิสัยการเลื่อนเป็นลักษณะทั่วไปที่พบในคนที่มีแนวโน้มที่จะเป็นคนสมบูรณ์แบบ สำหรับพวกเขา การทำสิ่งต่าง ๆ ได้ดีนั้นไม่ใช่คำชม พวกเขาต้อง "ยอดเยี่ยม" ในสิ่งต่าง ๆ

▶ การเลื่อนสิ่งที่สำคัญต่อตัวเองอย่างต่อเนื่องเหมือนกับการผลักตัวเองออกจากชีวิต คุณคิดว่าสิ่งที่ถูกผลักออกไปจากลำดับความสำคัญนั้นสำคัญจริง ๆ หรือไม่? ไม่ว่าเหตุผลในการทำสิ่งที่ดูไม่สมเหตุสมผลจะเป็นอย่างไร แต่ในที่สุด การทำซ้ำบ่อยครั้งจะกลายเป็น "นิสัย"

-อินฮยอนจิน, บทเรียนด้านอารมณ์ของผู้ใหญ่, 앤의 서재