บ่อยครั้งที่ฉันได้พบกับคนที่เน้นย้ำคุณธรรม "ความดี" ความดีเป็นหนึ่งในคุณธรรมที่ถูกมองว่าเป็นพฤติกรรมในอุดมคติตั้งแต่เด็ก และเป็นสิ่งจำเป็นในการได้รับความรักและการยอมรับ แต่เมื่อเวลาผ่านไปในแต่ละปี ฉันก็เริ่มสงสัยว่าพฤติกรรมที่ดีนั้น ทำให้ฉันมีความสุขจริงๆ หรือไม่

"ดีก็ดีแล้ว"

นอกจากความดีแล้ว คำพูดที่ว่าดีก็ดีแล้วก็มักถูกใช้บ่อย ฉันเองก็มักจะอดทนกับสิ่งที่ไม่น่าพอใจด้วยความคิดแบบนี้ แต่มันดีจริงๆ เหรอ? คนที่พูดว่าดีก็ดีแล้ว เขาพูดถึง 'ความดี' จากมุมมองของใครกันแน่? ฉันเชื่อในกรรม แต่บางครั้งก็สงสัยว่าดีจริงๆ มันดีจริงหรือไม่

ยุนซอแรม ผู้เขียนหนังสือ <ทำไมเขาถึงไม่ขอโทษ> กล่าวว่า แม้ว่ารูปแบบที่ปรากฏในสภาพแวดล้อมที่กำหนดไว้จะแตกต่างกันบ้าง แต่รูปแบบที่คนชั่วทำร้ายผู้อื่นรอบข้างนั้นไม่แตกต่างกันมากนัก

ทัศนคติแบบเห็นแก่ตัวที่ว่า "ฉันทำได้ แต่เธอทำไม่ได้" และการโกหกที่ชัดเจน แต่ไม่กระพริบตาเลยแม้แต่ครั้งเดียว และการอ้างว่าตัวเองเป็นเหยื่อเมื่อเกิดปัญหา เป็นลักษณะทั่วไปของบุคคลที่มีแนวโน้มแบบนิสัยชอบแสดงตนเป็นศูนย์กลาง โรคจิต และโรคจิตสังคม ซึ่งเราเรียกว่าคนชั่ว ไม่ว่าจะเป็นระดับใดก็ตาม แต่มีลักษณะร่วมกันมากมายในวิธีที่พวกเขา รังแกผู้อื่น

-ทำไมเขาถึงไม่ขอโทษ, ยุนซอแรม, ฤดูใบไม้ผลิ

ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ เราก็ต้องพบกับสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะเหล่านี้ในชีวิต ดังนั้น เราจึงรู้โดยธรรมชาติว่าดีก็ดีแล้ว ไม่ใช่เรื่องจริง และการใช้ชีวิตอย่างดีไม่ได้หมายความว่าจะมีความสุขเสมอไป นอกจากนี้เรายังได้เรียนรู้ว่าคุณธรรม ความดีและคำพูดที่ว่าดีก็ดีแล้วนั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเมื่อคนชั่วอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ

"การใช้ชีวิตอย่างดีนั้นมีความสุขจริงๆ เหรอ?"

นี่เป็นคำถามที่ซับซ้อนซึ่งอาจแตกต่างกันไปตามสถานการณ์ความดีอาจไม่ได้นำไปสู่ความสุขเสมอไป และบางครั้งเราอาจต้องละทิ้งความดีเพื่อปกป้องสิทธิ์และหลักการ ของตนเอง ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งสำคัญคือการใช้ชีวิตอย่างดีเพื่อใครและต่อใคร