Wypadek drogowy życia, jak poradzić sobie z raną zadaną przez egoistyczną osobę – 3 sposoby

"Dlaczego ten człowiek jest taki?"

Na świecie istnieją ludzie, których zachowanie naprawdę budzi ciekawość.

W życiu zdarza nam się spotykać samolubnych ludzi.

Nie spotykamy ich z własnej woli, lecz tak jak w przypadku wypadku drogowego, którego nie sposób przewidzieć – pojawiają się niespodziewanie i w najmniej oczekiwanym momencie.

Zrozumienie stanu psychicznego samolubnego człowieka nie jest łatwe dla przeciętnego człowieka. (Tak naprawdę nie ma też takiej potrzeby.)

Być może nawet poczujemy złość do losu, który rzucił nam w życiu takiego śmiecia.

Ja również niedawno spotkałem się z osobą, która okazała się pozbawioną odpowiedzialności i samolubną, łamiąc wcześniej dane słowo.

Czy walczyć o swoje prawa? A może dla dobra relacji z innymi warto się poświęcić? A może po prostu dla własnego spokoju i cennego czasu?

Długie doświadczenie nauczyło mnie, że kontakt ze śmieciami zanieczyszcza moje życie i czas, dlatego musiałem podjąć mądrą decyzję.

Marnowanie czasu na złość do samolubnych ludzi lub niewidocznego losu jest bezcelowe.

Zawsze powinniśmy wybierać rozsądne rozwiązania, które zapewnią nam dobro i spokój.

Poza tym, spotkanie z takim człowiekiem to nie twoja wina, więc nie ma powodu, by wciąż nosić w sobie ból i żal.

"Dlaczego ten człowiek jest taki samolubny?"

Niektórzy ludzie stawiają swoje potrzeby i pragnienia ponad potrzeby innych. Często brakuje im empatii lub też własne interesy są dla nich ważniejsze niż uwzględnienie uczuć innych.

Choć trudno uniknąć ran zadanych przez takie osoby, ważne jest, by znaleźć sposób, jak się z nimi uporać.

Przede wszystkim należy zaakceptować i rozpoznać emocje, które w nas się pojawiają, gdy mamy do czynienia z takimi ludźmi.

Jeśli czujemy się zranieni, szczere przyznanie się do tego jest pierwszym krokiem do uzdrowienia.

Zamiast tłumić lub zaprzeczać swoim uczuciom, zastanówmy się, czego możemy się z nich nauczyć.

Następnie powinniśmy nauczyć się chronić siebie i wyznaczać granice. Jest to akt miłości do samego siebie i szacunku dla własnych uczuć.

Ponadto, w trosce o wewnętrzny spokój, możemy skorzystać z siły przebaczenia. Przebaczanie nie jest dla innych, lecz dla nas samych.

Na koniec, w procesie radzenia sobie z ranami zadanymi przez samolubnych ludzi, powinniśmy poświęcić więcej czasu na pielęgnowanie i kochanie siebie.

Bądźmy dla siebie mili i życzliwi, lecząc rany wewnętrzne. Śmieci, które nam podrzucili inni, należy natychmiast wyrzucić.

"Nie potrzebuję takich śmieci"

Spotkania z samolubnymi ludźmi mogą być częścią życia. Jednak rany, które otrzymujemy od nich, nie są naszą winą ani nie należą do nas.

Anne Shirley powiedziała piękne słowa:

"Świat jest pełen ciekawych rzeczy, zbyt piękny, by się w nim smucić."

Nie ma powodu, by przez długi czas tkwić w smutku z powodu ran zadanych przez samolubnych ludzi. Nasze życie jest pełne pięknych chwil, które na to zasługują.

Nie pozwólmy, by drobni ludzie odbierali nam radość.

W nieco bolesnych doświadczeniach możemy stać się silniejsi i nauczyć się kochać siebie.

Ważne jest, by cenić swoje uczucia, uczyć się znajdować pozytywne aspekty w trudnych relacjach i przede wszystkim kochać siebie najbardziej.

Nie możemy wybierać, z kim się spotykamy, ale to my decydujemy, jak reagujemy na te spotkania i jak dzięki nim się rozwijamy.