Losy ludzkie – koło fortuny - Dlaczego jesteś nieszczęśliwy?

Czyżby w niebie zrobiła się dziura? Kilka dni temu padał tu nieustannie deszcz. Siedziałam na niskich schodach, słuchając szumu deszczu i rozkładając twój list.

Atrament wsiąkły w każdy zakamarek papieru, rozmywając się od deszczu niczym płatki kwiatów. Słowa płynące z głębi twojego serca dotarły do mnie, oddzielone jedynie cienką kartką papieru.

Wydawało się, że nawet szum deszczu ucichł, a cały świat skupił się na twojej historii.

„Dlaczego w naszym życiu zdarzają się nieszczęścia? Dlaczego spotykamy złych ludzi i musimy cierpieć?” – twoje słowa sprawiły, że i ja pogrążyłam się w zadumie.

Mówiłeś, że jestem zbyt błyszczącą osobą, ale ja też czasem świecę słabiej niż świeczka. To moja tajemnica, o której nikt nie wie: również przeżywałam wyrzuty sumienia i zastanawiałam się, „czyżby moje nieszczęścia były spowodowane tym, że jestem złą osobą?”.

Ale przecież każdy człowiek od czasu do czasu słabnie i wątpi w siebie. I właśnie wtedy, gdy dobrze radzimy sobie z tymi chwilami ciemności, otrzymujemy dar dojrzałości.

"Gdybym była dobrą osobą, spotkałabym dobrych ludzi, a teraz uważam, że to wszystko jest moją winą."

Ale czy to nie jest dziwne? Przecież to druga osoba cię zraniła, a nie ty. Dołożyłeś wszelkich starań, by być uprzejmym.

Czy można obwiniać cię za to, że druga osoba była nieuprzejma?

Moim zdaniem nie. Przecież kontrolujemy tylko siebie. Zachowanie i postawa drugiej osoby zależą wyłącznie od jej charakteru.

A poza tym, życie jest zbyt krótkie, by czuć wyrzuty sumienia i żal z powodu kogoś, kto nie przestrzega podstawowych zasad grzeczności. Nie chciałabym, żebyś cierpiał z powodu złych ludzi.

Mówiłeś, że odkąd ciągle doświadczasz cierpienia, w twoim życiu nie ma szczęścia ani rozwoju, ale pomyśl dobrze. Dzięki temu zdarzeniu twoje granice stały się bardziej wyraźne.

Suzuki Yusuke (autor książki „Życie nie jest zbyt długie, by je marnować”) napisał: „Im bardziej jesteśmy wrażliwi na ingerencje innych, tym lepiej rozumiemy, czego nie lubimy, czego nie potrzebujemy, co sprawia nam prawdziwą przyjemność i czego pragniemy”.

I ja tak miałam. Kiedy powiedziałam, że nie lubię ludzi, którzy nie są wdzięczni, spotkałam kogoś, kto był bezczelny i nie okazywał wdzięczności, mimo że mu pomagałam. Wtedy zrozumiałam: „Och, nie dogaduję się z ludźmi, którzy nie znają zasad dobrego wychowania”. I od tamtej pory nie utrzymuję z nimi bliskich kontaktów.

Wiesz, rzadko zdarza się, by ktoś, kto tak mówi o innych, naprawdę odczuwał wdzięczność wobec nich, prawda? To tak, jakby oszust powiedział: „Chociaż nie jestem oszustem…”.

Po przeczytaniu całego twojego listu przyszła mi do głowy jeszcze jedna myśl.

Być może to, że cierpisz i masz trudności z powodu innych ludzi, to nic innego jak przejście przez krótkotrwały deszcz, by spotkać kogoś lepszego. Przecież tęcza pojawia się dopiero po ulewnym deszczu.

Nie możemy zmienić innych, ale mamy prawo wybierać, z kim chcemy się kontaktować i rozmawiać. Wierzę, że twój ból i smutek to tylko krótki deszcz, który pozwoli ci spotkać kogoś lepszego.

Nie zapominaj, że to, że czasami doświadczamy złych rzeczy i spotykamy złych ludzi, jest sygnałem, że wkrótce wydarzy się coś dobrego i poznamy dobrych ludzi. Wkrótce wzejdzie dla ciebie tęcza.

P.S.

Opowiem ci o innych sprawach w następnym liście. Dziś życzę ci, abyś był szczęśliwy jak błyszcząca gwiazda.

Przysłowie pochodzące z chińskiej książki „Huainanzi” (淮南子) z okresu dynastii Han. Dosłownie oznacza „koń starca z krańca świata”, a jego znaczenie to: „w życiu pełno jest zmiennych czynników, dlatego trudno jest przewidzieć lub stwierdzić, co przyniesie przyszłość”. Prościej mówiąc, oznacza to: „nie wiadomo, co przyniesie los”.

Zazwyczaj używa się go w formie „życie jest jak koński grzbiet starca z krańca świata” lub „wszystko w życiu jest jak koński grzbiet starca z krańca świata”. Oznacza to, że losy człowieka są zmienne, jak koń starca z krańca świata.
-Źródło: Naumwiki