Wolno, to lepiej! (Andante)

Szybki sukces, szybki rozwój. To świat nieco inny niż mój.

Jestem raczej powolny, ale nie znaczy to, że jestem leniwy. W moim otoczeniu było wielu ludzi, którzy odnieśli szybki sukces, a czasami słyszałem uwagi typu: "Dlaczego potrafisz tylko tyle?" W takiej atmosferze naturalnie zaczęła we mnie kiełkować niecierpliwość, ale nie przyspieszała ona mojego rozwoju. Czasami ogarniało mnie uczucie duszności, zadając sobie pytanie: "Dla kogo właściwie się staram?" Patrząc wstecz, okres, w którym żyłem w tempie narzuconym przez innych, był trudny, ale w tym procesie nauczyłem się wielu rzeczy.

Nie znaczy to, że nie podoba mi się szybki rozwój i sukces, jakiego oczekuje świat. Ja również chciałbym się szybko rozwijać i zawsze jestem na to otwarty. Jednak nie chcę żyć tak, "jak inni chcą". To, czego oczekują inni, wydaje mi się jak ubranie, które mi nie pasuje. Próbując dostosować się do cudzych standardów, łatwo jest stracić siebie i trudno jest odnaleźć prawdziwe szczęście. Teraz dobrze wiem, czego chcę, co ma dla mnie prawdziwe znaczenie, dlatego gdy ktoś stawia mi nierealistyczne wymagania, zaznaczam granice.

Andante: powoli lub jak spacer

Kroczę przez życie w rytmie andante. Choć powoli, to stawiam każdy krok z sensem. To tempo daje mi swobodę i w tej swobodzie mam szansę odkryć siebie. Myślę o rzeczach, które lubię, i tworzę sposoby na odczuwanie prawdziwego szczęścia.

Teraz odrzucam pośpiech narzucony przez innych i szanuję swoje własne tempo życia. Zrozumiałem, że ważniejsze jest pewne, choć powolne, poruszanie się naprzód. W tym procesie odkrywam rzeczy, których naprawdę pragnę, i na nowo buduję sens mojego życia.

Podobnie jak rytm muzyczny andante, tak też płynie moje życie. W szybko zmieniającym się świecie staram się żyć głęboko, choć powoli, i odkrywać małe radości. W końcu tempo życia należy dostosować do siebie, a ja w tym tempie piszę swoją historię. Wierzę, że moje tempo sprawi, że moje życie będzie bogatsze.