Cisza wczesnego ranka jest bezcennym czasem, którego nie da się porównać z niczym innym.

To złote chwile, aby zanurzyć się we własnym świecie i znaleźć wewnętrzny spokój przed rozpoczęciem dnia, aby zapewnić sobie osobisty rozwój. A może nawet czas tuż po przebudzeniu jest cenniejszy niż złoto.

Osobiście nie chcę, aby czas wczesnego ranka był zakłócany przez interakcje z innymi, zwłaszcza przez serwisy społecznościowe, takie jak KakaoTalk czy Instagram. (Z wyjątkiem grup, które sam stworzyłem lub do których należę dobrowolnie).

To, kiedy wysyłać wiadomości, w tym KakaoTalk, jest kwestią indywidualną. Możliwe jest również wyłączenie powiadomień w niewygodnych godzinach, więc nie przejmuję się tym, kiedy ludzie wysyłają wiadomości. Jednak trudno mi zrozumieć, dlaczego ktoś żądałby od nas, abyśmy korzystali z mediów społecznościowych wczesnym rankiem, zwłaszcza w tak cennym czasie, który można spędzić w samotności.

"Ostatnio mój poranek jest kompletnie zrujnowany."

A, która podobnie jak ja ceni sobie poranki, pewnego dnia zwierzyła mi się ze swoich problemów. Okazało się, że pewna osoba, z którą niedawno się zaprzyjaźniła, często kontaktuje się z nią wczesnym rankiem.

Na początku A była zadowolona z kontaktów tej osoby. Jednak z czasem niepotrzebne pogawędki stawały się coraz częstsze, a nawet pouczające uwagi sprawiały, że odczuwała coraz większy dyskomfort. W końcu A delikatnie zaznaczyła swoje granice, a następnie starając się odzyskać spokój, zaczęła ponownie spędzać czas wczesnego ranka w samotności.

"Jestem zraniona, że ​​się nie odzywasz."

Ale niedawno usłyszała od tej osoby, że jest zraniona tym, że A nie odzywa się do niej. W rezultacie A musiała rozmawiać z tą osobą przez telefon wczesnym rankiem.

Tego dnia A ponownie straciła czas na bezsensowne rozmowy i nie zdążyła zrobić nawet połowy swoich zadań. W związku z tym stwierdziła, że ​​nawet wczesne wstawanie staje się dla niej udręką.

W ten sposób w życiu spotykamy się z bezsensownymi żądaniami innych. Niektórzy, podobnie jak znajomy A, posuwają się nawet do manipulowania emocjami, mówiąc o rzekomej krzywdzie.

Do jakiego stopnia powinniśmy akceptować absurdalne żądania innych?

Ja również spotkałem się z osobą, która manipulowała emocjami. Początkowo czułem się winny. Byłem niespokojny, bo myślałem, że sprawiam jej przykrość.

Alewarto zastanowić się, czy ktoś, kto manipuluje emocjami, próbując zmusić nas do robienia czegoś, co nam się nie podoba, naprawdę nas szanuje i czy powinniśmy się nim przejmować.

A wielokrotnie mówiła swojemu znajomemu, że potrzebuje czasu dla siebie. Ale on w ogóle nie słuchał.Czy komunikacja może być tak jednostronna? Czy to można nazwać komunikacją? I kto zrekompensuje nam utracony czas i koncentrację?

Jeśli stracimy swój czas, to naprawdę stracimy tylko my.

Mamy prawo chronić swój cenny czas. Nawet jeśli nie chodzi o sytuację A, to mamy prawo odmawiać absurdalnych żądań innych, nawet jeśli oni manipulują emocjami.

Ofiary zawsze myślą o tym, by nie ranić innych. Manipulując emocjami, druga strona może cię kontrolować. Robi to sprytnie, wykorzystując twoją skłonność do niezależnego działania lub próbę wyrwania się spod kontroli. 95 procent „krzywdy emocjonalnej” nie jest prawdziwą krzywdą, ale materiałem używanym w strategii ofiary.

-Wayne Dyer, Nie trzeba być kochanym przez wszystkich

Czy ktoś w twoim otoczeniu próbuje zmusić cię do czegoś, co ci się nie podoba, pod pretekstem swoich emocji? W takim przypadku może to być próba manipulowania tobą za pomocą emocji. Próbuje cię kontrolować dla własnego dobra.

Musimy umieć odmawiać bezsensownych żądań, aby żyć dobrze jako my sami.

Nie przejmuj się tym, że druga strona może cię postrzegać jako osobę, która sprawia jej przykrość lub która jest nadmiernie wrażliwa. Dobrze jest dokonywać dla siebie złych wyborów, które sprawiają przykrość innym. To znacznie lepsze niż dokonywanie dla siebie złych wyborów.