"Udanie się za dobrego i uchylanie się od odpowiedzi - co to daje?"

Prowadzi to do dezorientujących i nieprzewidywalnych rezultatów. To pułapka unikania i udawania się za dobrego, a prościej mówiąc - najgorsze.

Uchylanie się od odpowiedzi, czyli odpowiadanie w sposób niezwiązany z zadanym pytaniem, jest częstym zjawiskiem w rozmowach. Takie zachowanie wynika zazwyczaj z chęci uniknięcia trudnej sytuacji.

Kiedy pytanie lub żądanie rozmówcy jest niewygodne lub obciążające, albo kiedy chce się ukryć prawdę, uchylanie się od odpowiedzi staje się bardzo użytecznym narzędziem.

Jeśli w tej sytuacji pojawi się element "udawania się za dobrego", sytuacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana.

Osoby udające się za dobrych, aby zdobyć sympatię rozmówcy lub utrzymać pozytywny wizerunek, zamiast prawdziwej prawdy lub opinii, upiększają swoje słowa.

W tym procesie prawda lub prawdziwe intencje zostają ukryte. Jest to rodzaj strategii rozbrojenia, jak określił to Robert Greene, wykorzystywanej do uwodzenia rozmówcy i ukrywania własnych celów.

Dlatego połączenie uchylania się od odpowiedzi i udawania się za dobrego może sprawić, że interakcja przebiega jak "szalona impreza".

Ponieważ rozmówca unika bezpośredniej i związanej z pytaniem odpowiedzi, a zamiast tego próbuje stworzyć pozytywny wizerunek, aby uspokoić rozmówcę lub wzbudzić jego sympatię.

Jeśli się nad tym zastanowić, nieudostępnianie dokładnych odpowiedzi na pytania, a jedynie upieranie się przy własnym stanowisku i unikanie niezbędnych odpowiedzi jest tak samo frustrujące jak rozmowa ze ścianą.

A co, jeśli ktoś próbuje uniknąć sedna sprawy, mówiąc, że nie pamięta, i przeprasza? Przepraszanie bez logicznego wytłumaczenia to jedna z form strategii wycofania się od problemu.

Takie zachowanie zakłóca zaufanie i szczere rozmowy, niszcząc wzajemny szacunek i zrozumienie. Nawet jeśli chce się prowadzić rozmowę w przyjazny sposób, rozczarowuje się postawą rozmówcy i dochodzi do wniosku, że osoba ta nie zamierza przyznać się do winy, a jedynie upiera się przy swoim.

Nawet w środowisku biznesowym można spotkać osoby stosujące takie nieprzychylne zachowanie.

To nie tylko problem niskiego poziomu umiejętności czytania ze zrozumieniem, ale świadomy wybór strategii, która ma przynieść korzyść samemu sobie, a egoizm ukrywany jest pod płaszczykiem udawania się za dobrego.

Jeśli ktoś już miał do czynienia z takim typem osoby, nie będzie miał ochoty na dalszą stratę emocji.

Nie ma nic głupszego na świecie niż próba porozumienia się z kimś, kto uważa, że tylko on ma rację.

W rezultacie takie rozmowy charakteryzują się brakiem przejrzystości i trudno jest nawiązać prawdziwą komunikację.

W niektórych przypadkach takie zachowanie może być naiwną próbą radzenia sobie z trudną sytuacją. Jednak jedno jest pewne: unikanie prawdy i skupianie się jedynie na zarządzaniu wizerunkiem w rozmowie z drugim człowiekiem prowadzi do utraty zaufania.

W kontekście biznesowym taka postawa jest jeszcze mniej zrozumiała, ponieważ bez jasnej i bezpośredniej komunikacji niemożliwe jest budowanie i utrzymywanie zaufania.

Dlatego, jeśli chcemy sprawnie komunikować się ze sobą, powinniśmy unikać zachowań takich jak uchylanie się od odpowiedzi lub udawanie się za dobrych i dążyć do szczerej rozmowy. To podstawa prawdziwej komunikacji, opartej na szacunku.

Agresywni, zazdrośni i tajemniczy ludzie rzadko przyznają się do tego, kim naprawdę są. Nauczyli się rozbrajać nas w pierwszych kontaktach, by wydawać się atrakcyjni za pomocą pochwał i innych sztuczek. Gdy zaskoczą nas swoim niegodziwym postępowaniem, odczuwamy zdradę, gniew i bezsilność. - Robert Greene