Het verschil tussen ijdelheid en zelfrespect

Of het nu gaat om een ​​tekening of een geschreven tekst, wanneer je je werk aan anderen presenteert, is een vleugje trots onvermijdelijk. Het belangrijkste is dan om te onderscheiden of die trots voortkomt uit ijdelheid of uit oprechte zelfrespect.

Iemand met een sterke ijdelheid heeft een duidelijk zichtbare intentie om zijn prestaties te etaleren, wat ook duidelijk naar voren komt in de gespreksstroom. Aan de andere kant, de trots van iemand met zelfrespect is afkomstig van oprechte trots en dankbaarheid voor zijn eigen prestaties.

Dit verschil wordt ook duidelijk overgebracht aan de luisteraar. IJdelheid hecht voornamelijk waarde aan externe erkenning en de blik van anderen, terwijl zelfrespect meer waarde hecht aan innerlijke voldoening en zelfverwezenlijking.

Uiteindelijk hangt het verschil tussen ijdelheid en zelfrespect bij het delen van je prestaties af van de waarden die je belangrijk vindt. Als je je prestaties echt waardeert en de lessen en ervaringen die je eruit hebt gehaald koestert, dan is dat een teken van gezond zelfrespect, en dat zal ook een positieve invloed hebben op anderen.

▶ Waanideeën over de gevoelens van anderen, van wie we helemaal niets weten, maken ons ongelukkig. We zouden ons er juist niet druk om moeten maken wat anderen van ons denken. Aan de basis van deze houding liggen hebzucht en vastklampen.

▶ Als ijdelheid de wens is om meer lof te oogsten van anderen dan je werkelijk verdient, dan is zelfrespect een vastberaden overtuiging van je eigen sterke punten. IJdelheid is een hoop gevestigd op de gevoelens van anderen, terwijl zelfrespect een directe, positieve beoordeling is van jezelf, die uit je eigen hart komt. Iedereen kan zelfrespect ontwikkelen, zolang hij maar overtuigt is van zijn eigen sterke punten en waarden.

▶ Een onwankelbaar zelfrespect, waarbij je je eigen waarde bevestigt, is de belangrijkste voorwaarde voor geluk.

-Kang Yong-su, Schopenhauer voor veertigjarigen