Als je doet alsof je aardig bent en ontwijkende antwoorden geeft, wat krijg je dan?

"Als je aardig doen en ontwijkend antwoorden combineert?"

Het leidt tot verwarrende en onvoorspelbare resultaten. Een vermijdingsstrategie en de val van aardig doen, of simpeler gezegd: het allerergste.

Ontwijkend antwoorden, oftewel antwoorden die totaal geen verband houden met de vraag, komen vaak voor in gesprekken. Dit gedrag is meestal ingegeven door de wens om een lastige situatie te vermijden.

Wanneer de vraag of het verzoek van de ander ongemakkelijk of belastend is, of wanneer men de waarheid wil verbergen, is ontwijkend antwoorden een zeer handig hulpmiddel.

Als in deze situatie het element 'aardig doen' wordt toegevoegd, wordt de situatie nog complexer.

Mensen die aardig doen, verpakken hun woorden mooi in plaats van de feitelijke waarheid of mening te uiten om de sympathie van de ander te winnen of een positief imago te behouden.

In dat proces wordt de waarheid of de echte intentie verborgen. Dit is, zoals Robert Greene zei, een vorm van een ontwapeningsstrategie die wordt gebruikt om de ander te betoveren en zo de eigen intenties of doelen te verbergen.

Daarom kan de combinatie van ontwijkend antwoorden en aardig doen leiden tot een interactie die lijkt op een 'gekke bende'.

Omdat men de nieuwsgierigheid of het verzoek van de ander ontwijkt met een direct en relevant antwoord en probeert een positief imago te creëren om de ander gerust te stellen of sympathie te wekken.

Als je erover nadenkt, is het net zo frustrerend als tegen een muur praten als iemand niet direct en alleen zijn eigen standpunt inneemt en de echt nodige antwoorden ontwijkt.

En hoe zit het als iemand probeert te ontsnappen aan de kern van het probleem door te zeggen dat hij zich niets meer kan herinneren en zijn excuses aanbiedt? Alleen maar excuses aanbieden zonder een begrijpelijke reden is een van de strategieën om het huidige probleem te ontlopen en een soort grens te trekken.

Dit gedrag belemmert vertrouwen en oprechte gesprekken en maakt wederzijds respect en begrip kapot. Zelfs als je met een vriendelijke instelling in gesprek wilt gaan, raak je teleurgesteld door de houding van de ander en kom je tot de conclusie dat deze persoon zijn fouten niet erkent en tot het einde toe koppig blijft.

Zelfs in een zakelijke omgeving zijn er mensen die zich zo weinig coöperatief opstellen.

Het is niet alleen een kwestie van een laag leesniveau, maar een opzettelijke strategie om zichzelf te bevoordelen, waarbij eigenbelang wordt verpakt in een façade van aardig doen.

Als je dit type persoon hebt meegemaakt, zul je waarschijnlijk geen zin hebben om je energie te verspillen aan je emoties.

Want er is niets dwazer dan omgaan met iemand die denkt dat alleen hij gelijk heeft, ongeacht wat juist of rechtvaardig is.

Uiteindelijk ontbreekt er transparantie in dergelijke gesprekken en is het moeilijk om echt te communiceren.

In sommige gevallen kan dit gedrag een naïeve manier zijn om met een lastige situatie om te gaan. Maar het is duidelijk dat het vermijden van de waarheid en het alleen focussen op imagobeheer in de communicatie met anderen uiteindelijk leidt tot het verlies van vertrouwen.

In een zakelijke context is deze houding nog moeilijker te accepteren, omdat het onmogelijk is om vertrouwen op te bouwen en te behouden zonder duidelijke en directe communicatie.

Als we dus willen dat de communicatie tussen mensen soepel verloopt, moeten we ontwijkend antwoorden of aardig doen vermijden en een eerlijke en oprechte manier van communiceren nastreven. Dit is de basis en het kapitaal van een echte communicatie die gebaseerd is op wederzijds respect.

Agressieve, jaloerse en sluwe mensen erkennen zelden dat ze zo zijn. Bij de eerste ontmoeting beheersen ze de kunst om ons te ontwapenen met vleierij en zich aantrekkelijk te presenteren. Wanneer ze ons met hun laffe gedrag verrassen, worden we overmand door verraad, woede en machteloosheid. -Robert Greene