De trilling van angst kan soms lijken op opwinding

Ik heb een tijdje geen gebruik meer gemaakt van Brunch, Naver Blog en Durumis (두루미스). In plaats daarvan opende ik een Hangul-bestand of krabbelde ik in mijn eigen geheime ruimte. Ondertussen bleef ik wel mijn leesverslagen op Instagram bijhouden, maar het publiekelijk schrijven van teksten had even een pauze nodig. Er speelden zoveel verschillende emoties en complexe gedachten door mijn hoofd dat ik even in zelfopgelegde afzondering wilde zijn. En zo bereikte ik september, de maand waarin de hitte wat afnam.

Vanmorgen, tijdens mijn wandeling, kwamen er allerlei gedachten bij me op. Groei is spiraalvormig, zeggen ze, maar vaak voelt die groei zo traag aan dat ik er benauwd van word. Soms ervaar ik wel tevredenheid over mijn eigen ontspannen groei, maar toch blijft er een onrustig gevoel. Vooral voor een nieuwe start, die bekende trilling, is het een vertrouwd gevoel.

Aan het begin van september stelde ik mezelf de vraag: "Waar ga ik nu mee beginnen?" Om dit seizoen met een frisse blik te benaderen, keek ik naar binnen. Ik dacht na over hoe mijn eerdere ervaringen en lessen me hebben gevormd en welke beloften ik mezelf kan doen voor de toekomst.

Ik heb besloten mezelf niet langer op te sluiten. Ik wil mijn emoties en gedachten eerlijk onder ogen zien en daarbinnen nieuwe mogelijkheden ontdekken. De trilling die angst met zich meebrengt, lijkt soms op opwinding. Ik geloof dat hoe groter de angst, hoe meer kansen er verborgen liggen. Ik wil mijn eigen tempo volgen en de weg vinden om op mijn eigen manier te groeien.

September is het symbool van een nieuw begin. Samen met de frisheid van dit seizoen wil ik mijn voornemens vernieuwen en stap voor stap vooruitgaan. Ik wil de stroom van mijn emoties observeren en in die stroom mezelf opnieuw ontdekken. Ik kijk ernaar uit om te zien welke veranderingen september me zal brengen en ik schrijf vandaag weer verder aan mijn verhaal.