Ik heb een tijdje een pauze genomen van Brunch, Naver Blog en Durumis. In plaats daarvan opende ik een Hangul-bestand of krabbelde ik in mijn eigen geheime ruimte. Ondertussen ging mijn Instagram-leeslogboek door, maar het schrijven van openbare teksten had even een pauze nodig. Ik denk dat ik wat tijd nodig had om te rusten, omdat er veel verschillende emoties door elkaar liepen en ik voortdurend met complexe gedachten worstelde. Zo arriveerde september, het seizoen waarin de hitte wat afkoelt.

Vanmorgen, tijdens het wandelen, kwamen er veel gedachten bij me op. Groei is spiraalvormig, maar soms voelt die groei zo langzaam dat ik er ongeduldig van word. Er zijn momenten dat ik me voldaan voel door mijn eigen rustige groei, maar toch blijft er een gevoel van onzekerheid. Vooral de trilling die ik altijd voel voor een nieuwe start is een bekend gevoel.

Op de eerste dag van september stelde ik mezelf de vraag: "Waar begin ik nu mee?" Om dit seizoen met een frisse blik te beginnen, keek ik naar mijn innerlijk. Ik dacht na over hoe mijn eerdere ervaringen en lessen me hebben geholpen te groeien en welke beloften ik voor mezelf kon doen voor de toekomst.

Ik heb besloten mezelf niet langer te beperken. Ik zal mijn emoties en gedachten eerlijk omarmen en daarin naar nieuwe mogelijkheden zoeken. De trilling die onzekerheid veroorzaakt is soms vergelijkbaar met opwinding. Naarmate de onzekerheid groter is, geloof ik dat we meer verborgen kansen kunnen vinden. Ik wil mijn eigen tempo volgen en een pad vinden waarop ik op mijn eigen manier kan groeien.

September is een symbool van een nieuw begin. Samen met de frisheid van dit seizoen wil ik mijn voornemens vernieuwen en stap voor stap vooruitgaan. Ik wil de stroom van mijn emoties observeren en daarbij mezelf opnieuw ontdekken. Ik kijk uit naar wat september voor me in petto heeft en schrijf vandaag weer verder aan mijn verhaal.